-
1 tumulus
tumŭlus, i, m. [st2]1 [-] élévation de terrain, hauteur, éminence, tertre. [st2]2 [-] tombeau. - tumulus inanis, Virg. En. 6, 505: cénotaphe.* * *tumŭlus, i, m. [st2]1 [-] élévation de terrain, hauteur, éminence, tertre. [st2]2 [-] tombeau. - tumulus inanis, Virg. En. 6, 505: cénotaphe.* * *Tumulus, tumuli, pen. corr. m. g. Virgil. Un tertre.\Tumulus. Virgil. Un sepulchre, Un tombeau, Une tombe.\Dare corpora tumulo. Ouid. Ensevelir, Sepulturer.\Honorarius tumulus. Sueton. Une representation d'un trespassé és eglises. -
2 tumulus
tumulus, ī, m. (tumeo), ein (von Natur od. durch Kunst) aufgeworfener Erdhaufen, der Erdhügel, der kleine Hügel in der Ebene (während collis = eine beträchtliche Anhöhe, ein Hügel von Natur), I) im allg.: tumulus naturalis veluti manu factus, Auct. b. Alex.: tumuli silvestres, Cic.: terreni tumuli in magnam educti altitudinem, Sen.: ignis e specula sublatus aut tumulo, Cic.: castellum in alto tumulo situm, Liv.: ut ex tumulo tela in nostros conicerent, Caes. – II) insbes., der Grabhügel, das Grabmal von aufgeworfener Erde, Achiliis, Cic.: tumulo componere od. condere od. ponere, begraben, Ov.: tumulum facere, statuere od. constituere, Verg.: struere, Tac., errichten: tumulus inanis, Kenotaph, Grabdenkmal, Verg.: so auch marmoreus, Augustin.: t. honorarius, Suet.: in Iulii tumulo, Gruft, Liv. epit. – / Spätlat. Nbf. tumulum, ī, n., Corp. inscr. Lat. 3, 2341: de Rossi Inscr. christ. I, 587. p. 247.
-
3 tumulus
tumulus, ī, m. (tumeo), ein (von Natur od. durch Kunst) aufgeworfener Erdhaufen, der Erdhügel, der kleine Hügel in der Ebene (während collis = eine beträchtliche Anhöhe, ein Hügel von Natur), I) im allg.: tumulus naturalis veluti manu factus, Auct. b. Alex.: tumuli silvestres, Cic.: terreni tumuli in magnam educti altitudinem, Sen.: ignis e specula sublatus aut tumulo, Cic.: castellum in alto tumulo situm, Liv.: ut ex tumulo tela in nostros conicerent, Caes. – II) insbes., der Grabhügel, das Grabmal von aufgeworfener Erde, Achiliis, Cic.: tumulo componere od. condere od. ponere, begraben, Ov.: tumulum facere, statuere od. constituere, Verg.: struere, Tac., errichten: tumulus inanis, Kenotaph, Grabdenkmal, Verg.: so auch marmoreus, Augustin.: t. honorarius, Suet.: in Iulii tumulo, Gruft, Liv. epit. – ⇒ Spätlat. Nbf. tumulum, ī, n., Corp. inscr. Lat. 3, 2341: de Rossi Inscr. christ. I, 587. p. 247. -
4 tumulus
tumulus ī, m [1 TV-], a heap of earth, mound, hill, hillock: terrenus, Cs.: ignis e speculā sublatus aut tumulo: silvestres: tumuli ex aggere, V. — A sepulchral mound, barrow, grave, tumulus: tumulus, qui corpus eius contexerat: statuent tumulum, V.: Corpora dant tumulo, O.: inanis, a cenotaph, V.* * *mound, hillock; mound, tomb -
5 tumulus
tŭmŭlus, i, m. (late Lat. in the neutr.: HOC TVMVLVM, Inscr. Rein. cl. 20, 197) [tumeo; cf. also tumor and tumidus], a raised heap of earth, a mound, hill, hillock (freq. and class.; cf.: agger, moles).I.In gen.:II.terrenus,
Caes. B. G. 1, 43:ignis e speculā sublatus aut tumulo,
Cic. Verr. 2, 5, 35, § 93:coacervatis cadaveribus, qui superessent ut ex tumulo tela in nostros conicerent,
Caes. B. G. 2, 27:quaeris, utrum magis tumulis prospectuque an ambulatione delecter,
Cic. Att. 14, 13, 1:cum tumulos Albano in monte nivalis Lustrasti, id. Div. poët. 1, 11, 18: vos enim, Albani tumuli atque luci,
id. Mil. 31, 85:silvestres,
id. Cat. 2, 11, 24: pecuda in tumulis deserunt, Att. ap. Non. p. 159, 10:tumuli ex aggere,
Verg. A. 5, 44: tumulus naturalis, Auct. B. Alex. 72, 1.—In partic., a sepulchral mound, barrow, tumulus (cf. sepulcrum):(Demetrius) super terrae tumulum noluit quid statui nisi columellam, etc.,
Cic. Leg. 2, 26, 66:(Alexander) cum in Sigaeo ad Achillis tumulum astitisset,
id. Arch. 10, 24; id. poët. Tusc. 3, 27, 65; Quint. 7, 3, 31:tumulum facere,
Verg. E. 5, 42:hostilem ad tumulum,
id. A. 3, 322:statuent tumulum,
id. ib. 6, 380:tumulo dare corpora,
Ov. M. 2, 326; 4, 157; id. F. 3, 547; id. Tr. 3, 3, 72:tumulum Varianis legionibus structum,
Tac. A. 2, 7:reliquiae tumulo Augusti inferebantur,
id. ib. 3, 3:honorarius,
i. e. a sepulchral monument, cenotaph, Suet. Claud. 1;called also inanis,
Verg. A. 6, 505. -
6 tumulus
tumulus tumulus, i m могила, могильный холм -
7 tumulus
-
8 tumulus
-
9 tumulus
-
10 tumulus
-
11 tumulus
tumulus [ˊtju:mjυləs] n (pl - li)моги́льный холм, курга́н -
12 tumulus
-
13 tumulus
-
14 Tumulus
Deutsch-Englisch Fachwörterbuch Architektur und Bauwesen > Tumulus
-
15 tumulus
English-German dictionary of Architecture and Construction > tumulus
-
16 Tumulus
-
17 tumulus
tumulusmohyla m -
18 tümülüs
tumulus, barrow. -
19 tumulus
tymylysnom masculin invariable burial mound, tumulus spéc* * *tymylys nmburial mound, tumulus* * *[tymylys] nom masculin -
20 tumulus
tu·mu·lus<pl -li>* * *['tjuːmjʊləs]nTumulus m, Grabhügel m* * ** * *n.(§ pl.: tumuli)= Grabhügel m.Hügel -n m.Tumulus - m.
См. также в других словарях:
Tumulus — de Garrowby Tumulus d Evessen (Allemagne … Wikipédia en Français
tumulus — [ tymylys ] n. m. • 1811; mot lat. « tertre » ♦ Archéol. Tertre artificiel; amas de terre, de pierres, élevé au dessus d une tombe. ⇒ cairn, galgal, mound . Le tumulus de Gavrinis, en Morbihan. ● tumulus, tumulus ou tumuli nom masculin (latin… … Encyclopédie Universelle
Tumulus — Жанр art progressive folk metal Годы 1997 наши дни Страна … Википедия
TUMULUS — a tumore et mole terrae, Funger. pro Sepulchro, frequens. Antiquitus enim locum sepulturae quisque sibi, antequam moreretur, eligebat, quem nigrô signabat lapide. Cum dein homo defunctus esset, super cadaver terra aggerebatur, Tumulusque fiebat:… … Hofmann J. Lexicon universale
tumulus — TÚMULUS s.m. v. tumul. Trimis de ana zecheru, 13.09.2007. Sursa: DEX 98 TÚMULUS s.n. v. tumul. Trimis de LauraGellner, 13.09.2007. Sursa: DN … Dicționar Român
tumulus — (n.) ancient burial mound, 1680s, from L. tumulus hillock, from tumere to swell (see THIGH (Cf. thigh)) … Etymology dictionary
Tumulus — Tu mu*lus, n.; pl. {Tumuli}. [L., a mound, a sepulchral mound, probably from tumere to swell. Cf. {Tumid}.] An artificial hillock, especially one raised over a grave, particularly over the graves of persons buried in ancient times; a barrow.… … The Collaborative International Dictionary of English
Tumŭlus — (lat.), Todtenhügel … Pierer's Universal-Lexikon
Tumŭlus — (lat.), Erdhügel; s. Gräber, vorgeschichtliche … Meyers Großes Konversations-Lexikon
tumulus — s. m. 1. [Arqueologia] Monte de terra, cúmulo. 2. Construção de pedra, em forma de cone, que os antigos levantavam sobre as sepulturas … Dicionário da Língua Portuguesa
tumulus — tȕmulus (tȕmul) m DEFINICIJA pov. veći ili manji humak od zemlje pod kojim se nalazi jedan ili više grobova; mogila, nekropola ETIMOLOGIJA lat … Hrvatski jezični portal