Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

tumulus Fl

  • 1 tumulus

    tumŭlus, i, m. [st2]1 [-] élévation de terrain, hauteur, éminence, tertre. [st2]2 [-] tombeau.    - tumulus inanis, Virg. En. 6, 505: cénotaphe.
    * * *
    tumŭlus, i, m. [st2]1 [-] élévation de terrain, hauteur, éminence, tertre. [st2]2 [-] tombeau.    - tumulus inanis, Virg. En. 6, 505: cénotaphe.
    * * *
        Tumulus, tumuli, pen. corr. m. g. Virgil. Un tertre.
    \
        Tumulus. Virgil. Un sepulchre, Un tombeau, Une tombe.
    \
        Dare corpora tumulo. Ouid. Ensevelir, Sepulturer.
    \
        Honorarius tumulus. Sueton. Une representation d'un trespassé és eglises.

    Dictionarium latinogallicum > tumulus

  • 2 tumulus

    tumulus, ī, m. (tumeo), ein (von Natur od. durch Kunst) aufgeworfener Erdhaufen, der Erdhügel, der kleine Hügel in der Ebene (während collis = eine beträchtliche Anhöhe, ein Hügel von Natur), I) im allg.: tumulus naturalis veluti manu factus, Auct. b. Alex.: tumuli silvestres, Cic.: terreni tumuli in magnam educti altitudinem, Sen.: ignis e specula sublatus aut tumulo, Cic.: castellum in alto tumulo situm, Liv.: ut ex tumulo tela in nostros conicerent, Caes. – II) insbes., der Grabhügel, das Grabmal von aufgeworfener Erde, Achiliis, Cic.: tumulo componere od. condere od. ponere, begraben, Ov.: tumulum facere, statuere od. constituere, Verg.: struere, Tac., errichten: tumulus inanis, Kenotaph, Grabdenkmal, Verg.: so auch marmoreus, Augustin.: t. honorarius, Suet.: in Iulii tumulo, Gruft, Liv. epit. – / Spätlat. Nbf. tumulum, ī, n., Corp. inscr. Lat. 3, 2341: de Rossi Inscr. christ. I, 587. p. 247.

    lateinisch-deutsches > tumulus

  • 3 tumulus

    tumulus, ī, m. (tumeo), ein (von Natur od. durch Kunst) aufgeworfener Erdhaufen, der Erdhügel, der kleine Hügel in der Ebene (während collis = eine beträchtliche Anhöhe, ein Hügel von Natur), I) im allg.: tumulus naturalis veluti manu factus, Auct. b. Alex.: tumuli silvestres, Cic.: terreni tumuli in magnam educti altitudinem, Sen.: ignis e specula sublatus aut tumulo, Cic.: castellum in alto tumulo situm, Liv.: ut ex tumulo tela in nostros conicerent, Caes. – II) insbes., der Grabhügel, das Grabmal von aufgeworfener Erde, Achiliis, Cic.: tumulo componere od. condere od. ponere, begraben, Ov.: tumulum facere, statuere od. constituere, Verg.: struere, Tac., errichten: tumulus inanis, Kenotaph, Grabdenkmal, Verg.: so auch marmoreus, Augustin.: t. honorarius, Suet.: in Iulii tumulo, Gruft, Liv. epit. – Spätlat. Nbf. tumulum, ī, n., Corp. inscr. Lat. 3, 2341: de Rossi Inscr. christ. I, 587. p. 247.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > tumulus

  • 4 tumulus

        tumulus ī, m    [1 TV-], a heap of earth, mound, hill, hillock: terrenus, Cs.: ignis e speculā sublatus aut tumulo: silvestres: tumuli ex aggere, V. — A sepulchral mound, barrow, grave, tumulus: tumulus, qui corpus eius contexerat: statuent tumulum, V.: Corpora dant tumulo, O.: inanis, a cenotaph, V.
    * * *
    mound, hillock; mound, tomb

    Latin-English dictionary > tumulus

  • 5 tumulus

    tŭmŭlus, i, m. (late Lat. in the neutr.: HOC TVMVLVM, Inscr. Rein. cl. 20, 197) [tumeo; cf. also tumor and tumidus], a raised heap of earth, a mound, hill, hillock (freq. and class.; cf.: agger, moles).
    I.
    In gen.:

    terrenus,

    Caes. B. G. 1, 43:

    ignis e speculā sublatus aut tumulo,

    Cic. Verr. 2, 5, 35, § 93:

    coacervatis cadaveribus, qui superessent ut ex tumulo tela in nostros conicerent,

    Caes. B. G. 2, 27:

    quaeris, utrum magis tumulis prospectuque an ambulatione delecter,

    Cic. Att. 14, 13, 1:

    cum tumulos Albano in monte nivalis Lustrasti, id. Div. poët. 1, 11, 18: vos enim, Albani tumuli atque luci,

    id. Mil. 31, 85:

    silvestres,

    id. Cat. 2, 11, 24: pecuda in tumulis deserunt, Att. ap. Non. p. 159, 10:

    tumuli ex aggere,

    Verg. A. 5, 44: tumulus naturalis, Auct. B. Alex. 72, 1.—
    II.
    In partic., a sepulchral mound, barrow, tumulus (cf. sepulcrum):

    (Demetrius) super terrae tumulum noluit quid statui nisi columellam, etc.,

    Cic. Leg. 2, 26, 66:

    (Alexander) cum in Sigaeo ad Achillis tumulum astitisset,

    id. Arch. 10, 24; id. poët. Tusc. 3, 27, 65; Quint. 7, 3, 31:

    tumulum facere,

    Verg. E. 5, 42:

    hostilem ad tumulum,

    id. A. 3, 322:

    statuent tumulum,

    id. ib. 6, 380:

    tumulo dare corpora,

    Ov. M. 2, 326; 4, 157; id. F. 3, 547; id. Tr. 3, 3, 72:

    tumulum Varianis legionibus structum,

    Tac. A. 2, 7:

    reliquiae tumulo Augusti inferebantur,

    id. ib. 3, 3:

    honorarius,

    i. e. a sepulchral monument, cenotaph, Suet. Claud. 1;

    called also inanis,

    Verg. A. 6, 505.

    Lewis & Short latin dictionary > tumulus

  • 6 tumulus

    tumulus tumulus, i m могила, могильный холм

    Латинско-русский словарь > tumulus

  • 7 tumulus

    [ tjoe:mjoeləs] 〈meervoud: tumuli [- laj]

    English-Dutch dictionary > tumulus

  • 8 tumulus

    tumulus [tuumuuluus]
    〈m.〉 geschiedenis

    Dictionnaire français-néerlandais > tumulus

  • 9 tumulus

    tumulus n (pl -li) tumulus m.

    Big English-French dictionary > tumulus

  • 10 tumulus

    tumulus ['tju:mjʊləs] (pl tumuli [-laɪ])
    tumulus m

    Un panorama unique de l'anglais et du français > tumulus

  • 11 tumulus

    tumulus [ˊtju:mjυləs] n (pl - li)
    моги́льный холм, курга́н

    Англо-русский словарь Мюллера > tumulus

  • 12 tumulus

    n.
    (§ pl.: tumuli) = túmulo s.m.
    ['tjuːmjʊlǝs]
    N (pl tumuli) [ˌ'tjuːmjʊlaɪ] túmulo m

    English-spanish dictionary > tumulus

  • 13 tumulus

    tumulus tymylys]
    nome masculino
    1 túmulo
    2 dólmen

    Dicionário Francês-Português > tumulus

  • 14 Tumulus

    Tumulus m s.Tumulusgrab

    Deutsch-Englisch Fachwörterbuch Architektur und Bauwesen > Tumulus

  • 15 tumulus

    tumulus ARCH Grabhügel m

    English-German dictionary of Architecture and Construction > tumulus

  • 16 Tumulus

    Tumulus m =, ..li
    1. курга́н;
    2. геол. шла́ковый [ла́вовый] ку́пол

    Allgemeines Lexikon > Tumulus

  • 17 tumulus

    tumulus
    mohyla m

    Dictionnaire français-tchèque > tumulus

  • 18 tümülüs

    tumulus, barrow.

    Saja Türkçe - İngilizce Sözlük > tümülüs

  • 19 tumulus

    tymylys
    nom masculin invariable burial mound, tumulus spéc
    * * *
    tymylys nm
    burial mound, tumulus
    * * *
    tumulus nm inv burial mound, tumulus spéc.
    [tymylys] nom masculin

    Dictionnaire Français-Anglais > tumulus

  • 20 tumulus

    tu·mu·lus
    <pl -li>
    [ˈtju:mjələs, AM esp ˈtu:-]
    n ARCHEOL Grabhügel m, Tumulus m fachspr
    * * *
    ['tjuːmjʊləs]
    n
    Tumulus m, Grabhügel m
    * * *
    tumulus [ˈtjuːmjʊləs; US auch ˈtuː-; ˈtʌmjə-] pl -li [-laı] s Archäologie: Tumulus m, Hügelgrab n
    * * *
    n.
    (§ pl.: tumuli)
    = Grabhügel m.
    Hügel -n m.
    Tumulus - m.

    English-german dictionary > tumulus

См. также в других словарях:

  • Tumulus — de Garrowby Tumulus d Evessen (Allemagne …   Wikipédia en Français

  • tumulus — [ tymylys ] n. m. • 1811; mot lat. « tertre » ♦ Archéol. Tertre artificiel; amas de terre, de pierres, élevé au dessus d une tombe. ⇒ cairn, galgal, mound . Le tumulus de Gavrinis, en Morbihan. ● tumulus, tumulus ou tumuli nom masculin (latin… …   Encyclopédie Universelle

  • Tumulus — Жанр art progressive folk metal Годы 1997 наши дни Страна …   Википедия

  • TUMULUS — a tumore et mole terrae, Funger. pro Sepulchro, frequens. Antiquitus enim locum sepulturae quisque sibi, antequam moreretur, eligebat, quem nigrô signabat lapide. Cum dein homo defunctus esset, super cadaver terra aggerebatur, Tumulusque fiebat:… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • tumulus — TÚMULUS s.m. v. tumul. Trimis de ana zecheru, 13.09.2007. Sursa: DEX 98  TÚMULUS s.n. v. tumul. Trimis de LauraGellner, 13.09.2007. Sursa: DN …   Dicționar Român

  • tumulus — (n.) ancient burial mound, 1680s, from L. tumulus hillock, from tumere to swell (see THIGH (Cf. thigh)) …   Etymology dictionary

  • Tumulus — Tu mu*lus, n.; pl. {Tumuli}. [L., a mound, a sepulchral mound, probably from tumere to swell. Cf. {Tumid}.] An artificial hillock, especially one raised over a grave, particularly over the graves of persons buried in ancient times; a barrow.… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Tumŭlus — (lat.), Todtenhügel …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Tumŭlus — (lat.), Erdhügel; s. Gräber, vorgeschichtliche …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • tumulus — s. m. 1.  [Arqueologia] Monte de terra, cúmulo. 2. Construção de pedra, em forma de cone, que os antigos levantavam sobre as sepulturas …   Dicionário da Língua Portuguesa

  • tumulus — tȕmulus (tȕmul) m DEFINICIJA pov. veći ili manji humak od zemlje pod kojim se nalazi jedan ili više grobova; mogila, nekropola ETIMOLOGIJA lat …   Hrvatski jezični portal

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»